Powered By Blogger

29/05/2008

She says: Chapter 5

เมื่อวานพอออกจากโรงหนังก็ได้ยินเสียงฟ้าร้องดังจนน่ากลัวเวลาตอนนั้นประมาณ 3ทุ่ม40นาที และฉันใช้เวลาอีก 10นาที ในการยืนมองสายฝนที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่มีท่าว่าจะสิ้นสุด แม้จะเป็นแค่วันธรรมดาวันนึงของการทำงาน แต่การได้อมยิ้มตลอดเวลาที่เดินทางกลับบ้านจนกระทั่งเข้านอนเป็นความรู้สึกดีๆ ที่ไม่ได้เกิดขึ้นทุกว้น ฉันเลยต้องถนอมมันเอาไว้เป็นพิเศษ ทั้งหมดทั้งมวลนั้นต้องยกความดีให้กับหนังดีมั่กมากเรื่องนึง...
"PENELOPY"...เป็นเรื่องราวของ Penelopy Wilhern หญิงสาวที่เกิดมาในตระกูลร่ำรวย ผู้ดีเก่าแต่มีปัญหาที่ว่าครอบครัววิลเฮิร์นนั้นต้องคำสาปจากสมัยของทวดของทวดของทวด... ทำให้ผู้หญิงที่เกิดมาในตระกูลนี้มีจมูกเหมือนหมูและคำสาปนั้นจะถูกแก้โดยการมีความรัก(แท้)จากผู้ชายที่เท่าเทียมกันมอบให้เท่านั้น เป็นเหตุให้แม่ของเธอผู้ซึ่งมักจะวิตกเกินเหตุกับทุกเรื่อง ต้องหาคู่ให้เธอเป็นการด่วน ถึงอย่างนั้นก็ตามไม่ว่าผู้ชายที่มาสมัครจะบอกว่ารับได้กับเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกแค่ไหน ทว่าพอเจอกับเพเนโลพีจริงๆ ต่างก็พากันตกใจ ขวัญหนีกันทั้งสิ้น จนกระทั่งเอ็ดเวิร์ดนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงซึ่งมีชะตากรรมไม่ต่างจากคนอื่นๆที่มาขอนัดดูตัวกับเธอนัก หลังจากตื่นตระหนกจนลืมหายใจเมื่อเพเนโลพีออกมาให้เห็นหน้าตาแล้ว เอ็ดเวิร์ดยังเอาความลับของครอบครัววิลเฮิร์นที่ปิดบังสังคมมากว่า 25 ปี ไปบอกกับตำรวจ รวมทั้งสื่ออีกด้วย แผนการเอาคืนของเอ็ดเวิร์ดกับนักข่าวที่มีความแค้นกับแม่ของเพเนโลพี(ถูกแม่จิตตกตีจนตาบอดไปข้างนึงเนื่องจากไปแอบถ่ายรูปเพเนโลพีตอนแบเบาะ) พวกเขาร่วมมือกับ แมกซ์ แคมเปี้ยน ลูกผู้ดีหางแถวที่มีชีวิตไปวันๆ กับการเล่นพนันไม่เป็นโล้เป็นพาย เพื่อที่จะถ่ายรูปเพเนโลพีมายืนยันถึงหน้าตาอัปลักษณ์น่าเกลียดดังที่เอ็ดเวิร์ดหวาดกลัวเป็นนักหนา โดยให้แมกซ์เข้าไปสมัครเป็นหนึ่งในผู้ชายที่ต้องการแต่งงานกับเพเนโลพี และถ่ายรูปมาให้ได้ ทว่า...เรื่องราวกลับกลายเป็นว่าเขา และเธอต่างพูดคุยกันถูกคอ จากบทสนทนาถามคำตอบคำ มาเป็นพูดคุยกันโดยมีกระจกที่สามารถมองเห็นได้เพียงด้านเดียวเท่านั้นที่เป็นสิ่งปิดกันทั้งคู่เอาไว้ สิ่งเล็กน้อยร้อยเรียงมาจนถึงเวลาที่ความเข้าใจผิดต่างๆ นานาถูกเปิดเผยเมื่อแมกซ์ กลับไม่ใช่แมกซ์ลูกชายผู้ดีหางแถว แต่เขาเป็นแค่ลูกชายช่างซ่อมท่อประปา และเพเนโลปีเมื่อรู้ความจริงที่แมกซ์ไม่กลัวเธอ (แค่ตกใจแต่ไม่ได้หนีไป) เพราะต้องการแค่รูปถ่ายและหลอกลวงเธอเท่านั้น เพเนโลพีตัดสินใจหนีออกไปเผชิญโลกกว้างด้วยตัวเอง แล้วเธอก็ค้นพบว่าความจริงนั้นไม่ได้โหดร้ายอย่างที่คิด แค่เพียงเรายอมรับในสิ่งที่เราเป็น และรู้ว่าเราต้องการอะไรเท่านั้น
...จะบอกว่าเรื่องนี้น่ะดูสนุกตลอดเวลา เรียกเสียงฮาได้ตลอดเรื่อง รวมทั้งยังซึ้งในคำว่าปาฏิหาริย์กับความรักจนน้ำตาซึมอีกต่างหาก ที่สำคัญให้ตายดิ...James Mcavoy ในเรื่องนี้น่ะบทบาทและภาพที่ออกมาโดนมั่กมาก น่ารักสุดๆเลย หุ หุ พรุ่งนี้มาต่อนะ :)

22/05/2008

She says: Chapter 4

"พลทหารกับเจ้าหญิง"
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
ทหารหนุ่มแอบหลงรักเจ้าหญิงเลอโฉม
เขาตระหนักถึงความสูงส่งของเธอ
เฉกเช่นเดียวกับที่ตระหนักถึงความต่ำต้อยของตน
แต่เขายังรวบรวมความกล้า เดินเสี่ยงตายเข้าไปบอกเธอว่า "รัก"
และจะอยู่บนโลกต่อไปโดยไม่มีเธอ-ไม่ได้
เจ้าหญิงผู้เป็นดวงใจตอบเขาว่า...
ถ้าเขาสามารถรอคอยอยู่ใต้ระเบียงห้องเธอ ได้ติดต่อกัน 100 วัน 100 คืน
เธอจะเป็นของเขาตลอดไป
ณ ใต้ระเบียง ทหารหนุ่มเฝ้ารอคอยอยู่ตรงนั้น
วันแล้ววันเล่า... คืนแล้วคืนเล่า...
โดยไม่ยอมขยับเขยื้อนกายไปไหน
เขารอคอยท่ามกลางสายลมที่พัดบาดผิว
รอคอยในสายฝนกระหน่ำ รอคอยในความเหน็บหนาวของหิมะ
วันแล้ววันเล่า... คืนแล้วคืนเล่า... โดยมีเจ้าหญิงของเขาเฝ้ามองดูอยู่ตลอดเวลา
เธอเห็นหยาดน้ำตาของเขาพรูพราวเป็นสาย ...
จนกระทั่งในคืนที่ 99 ทหารหนุ่มหยุดร้องไห้
หยุดรอคอย หยุดทุกอย่างไว้ แล้วหันหลังเดินจากไป
... เรื่องนี้ไม่มีตอนจบ แต่มีบางคำถาม และบางคำตอบในใจ ความรักของเธอกับเขาอาจจะเหมือนนาฬิกาทราย เมื่อฝ่ายหนึ่งหมดรักไป ในใจอีกฝ่ายกลับรักขึ้นมาใหม่เต็มเปี่ยม แต่บางทีทหารหนุ่มอาจตั้งใจแค่แสดงให้เห็นว่าเขารักเธอจริงแท้แค่ไหน แค่พิสูจน์ให้เห็น แต่ไม่ต้องการครอบครองไว้ หรือบางทีเขาอาจเสียใจ ต้องตัดใจจากไปเพราะรักเขาถูกทำร้ายย่ำยี หรือบางทีเป็นเจ้าหญิงเองที่เสียใจ เพราะไม่เคยมีใครรักเธอได้อีกถึงเพียงนี้ ...
... เค้าเรื่องจากภาพยนตร์เรื่อง Cinema Paradiso ... เด็กหนุ่มวัยรุ่นที่ตามหาความฝันในอดีตกาล เพียงเพราะเชื่อว่าตราบใดมีหวัง ฃีวิตยังมีฝันให้ตามหา...พลทหารกับเจ้าหญิง
(จาก ฉันเกลียดเธอ ฉันรักเธอ... ชีวิต 'ปราย พันแสง)
... ในตอนที่ฉันได้อ่านเรื่องของพลทหารกับเจ้าหญิงครั้งแรกนั้น จำได้ว่ารู้สึกจับใจในถ้อยคำที่นักเขียนคนนี้บรรจงถ่ายทอดออกมาเหลือเกิน คำธรรมดาที่พอถูกร้อยเรียงขึ้นมาจากใจ ผลที่ได้เหมือนเวลาเราฟังเพลงที่โดนความรูสึกมากๆ และหลงรักไม่รู้ตัวอย่างเพลงของColdplay หรือTravis ที่ฉันหลงรักหัวปักหัวปำจะฟังตอนไหนก็เพราะ โดยเฉพาะเวลาเหงาๆ เศร้า ซึมเนี่ย...ไม่ต้องพูดถึง เพราะไอ้ที่เหงาอยู่แล้ว ดูเหมือนปริมาณจะเพิ่มมากขึ้นไปตามเสียงเพลงที่ได้ฟัง ก็เลยไม่รู้ว่าเหงาเพราะเราเหงา หรือที่เหงาเพราะเพลงกันแน่ สิ่งที่เรียกว่ารักดูเหมือนอยู่ห่างไกลจากชีวิตฉันเสียเหลือเกิน บางครั้งก็คิดว่ามันไม่มีทางเป็นจริงไปได้เลยหรือ คนบางคนบอกว่าเมื่อมีรักก็ย่อมมีทุกข์ ฉะนั้นอย่าไปมีมันดีกว่า แต่ฉันก็อยากจะลองสัมผัสดูสักครั้งนะว่าความทุกข์นั้นมันเป็นยังไง และรักเป็นฉันใดใยทุกคนจึงไขว่คว้า ฉันอยากจะตามหาความหมาย อยากรู้ว่ามันเป็นอย่างไร จะเหมือนกับที่ฉันเคยจินตนาการไว้ไหม จะงดงามหรือโหดร้ายเพียงใด ...ก็แค่อยากรู้ และเมื่อเวลานั้นมาถึงฉันคงจะไม่อดทนอย่างเจ้าหญิงและมองดูความรักของใครคนหนึ่งหลุดลอยไปได้ หากไม่ต้องการครอบครองใยจึงรัก หากรักแล้วใยกลัวความเจ็บปวด หากรักใยจึงปล่อยเขา หรือเธอจากไป หากรักได้...หรือได้รัก ฉันจะทำเช่นไร ...ฉันก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน... บางทีอาจเป็นฉันเองที่กลัวคำว่า..."รัก"
ได้ฟังTheme จากเรื่อง Cinema Paradiso ด้วยวันนี้ เพราะมากเลย...ขอบคุณความรัก