Powered By Blogger

13/06/2008

She says: Chapter 8

... ว่ากันว่าในโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาโดยง่าย
... ว่ากันว่าความรักทำให้คนยิ้มได้
... ว่ากันว่าความรักทำให้คนตาบอด
... ว่ากันว่าต้องไขว่คว้า พยายามจึงได้มาซึ่งความรัก
... ว่ากันว่าซักวันนึง ความรักจะหาเราจนเจอ
... ว่ากันว่ากว่าจะถึงวันนั้นคงอีกนานทีเดียว
... ว่ากันว่าชีวิตเราถูกกำหนดไว้แล้วโดยโชคชะตา
... ว่ากันว่าโชคชะตานั้นแท้จริงเราต่างหากที่เป็นผู้กำหนด
... ว่ากันว่าโลกนี้ช่างโหดร้าย
... ว่ากันว่าไม่ใช่โลกที่โหดร้าย ทว่าเป็นมนุษย์เราเองต่างหาก
... ว่ากันว่าคนบางคนคงรอเราอยู่ที่ไหนซักแห่ง
... ว่ากันว่าคนบางคนก็อาจไม่เคยรู้มาก่อนว่ายังมีเราอยู่ในโลกใบนี้อีกคน
... ว่ากันว่าความเหงาคือเพื่อนแท้
... ว่ากันว่าแม้แต่เพื่อนแท้ก็ยังไม่จีรัง
... ว่ากันว่าความรักเป็นสิ่งจำเป็นในการมีชีวิต เป็นเสมือนอากาศที่เราต้องหายใจ
... ว่ากันว่าอากาศก็อาจทำให้เราไม่สบายได้ ถ้ามันปนเปื้อนพิษมากเกินไป
... ว่ากันว่าความรักจับต้องไม่ได้ ดั่งสายลม
... ว่ากันว่าสายลมนั้นเราจับต้องไม่ได้ แต่เรารับรู้ถึงมันได้เช่นกันกับความรัก
... ว่ากันว่านี่เป็นวลางาน และฉันก็คงต้องกลับไปทำมันให้เสร็จแล้วล่ะ
... ว่ากันว่างานเป็นสิ่งที่ทำไม่มีวันเสร็จ
... ว่ากันว่าถ้าฉันยังไม่เลิกพิมพ์ ฉันเองนั่นแหละที่จะเสร็จแน่
... ว่ากันว่า น่ะนะ

No comments: