Be Positive - the common people

เมื่อได้ดูเรื่องสั้นจากเว็บดราม่าเรื่องนึง ความสดใส ไร้เดียงสา ความมุ่งมั่นของวัยหนุ่มสาวในช่วงเรียนมหาวิทยาลัย ของตัวละคร ก็กระตุกความทรงจำเราขึ้นมาเล็กๆ เกิดคำถามเมื่อดูเรื่องสั้นนั้นจบ ว่าตอนนั้นที่ฉันอายุเท่ากับตัวละครในเรื่อง ฉันทำอะไรอยู่นะ
แน่นอนว่าเป็นเรื่องของความเอาตัวรอดเพื่อให้มีชีวิตในสังคมได้เป็นปกติ แต่ที่ผ่านมานอกจากเรื่องทำมาหากินก็ไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรเป็นพิเศษเลย ทั้งที่เป็นช่วงวัยทองที่ต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์และใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ที่ไม่สามารถทำอย่างใจได้ จนถึงตอนนี้ก็เลยยังไม่มีอะไรต่างจากเดิมนัก นอกจากภาระที่เพิ่มขึ้น ความห่วงคนใกล้ชิดมากขึ้น เพราะเวลาผ่านไป มักเอาความกังวลว่าจะจากกันเมื่อไหร่ฝากมาด้วย
ถึงแม้ไม่ชอบแต่คนทุกคนก็ต้องเจอ
แต่ว่านะ ตราบที่ยังหายใจ ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ ก็มาพยายามกันดูนะ สู้กันต่อไปนะ
The Common People,
Be Positive 2016

"พ่อ"ยังอยู่กับเรา อยู่ในใจตลอดไป
ดีใจเหลือเกินที่ได้เกิดบนแผ่นดินรัชกาลที่ ๙
(๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙)

..with you

But are we all lost stars..

You're only as strong as your next move..

hello, it's me again

goodbye

i'll let you go

i'll get back to life..
and living solo cause i know i need a few years on my own..

....
HAPPY NEW YOU 2014
1-01-2014 11:51am.
นึกถึงเรื่องดีๆ ที่เคยมีที่เคยทำร่วมกัน สิ่งดีดีที่เค้าทำให้ แม้จะน้อยนิดแต่นั่นก็เป็นความพยายามในแบบของคุณ..
จากนี้ฉันเองก็มีหลายสิ่งที่ต้องพยายามอย่างเต็มที่ ถือว่าต่อจากนี้แค่เห็นเพื่อนคนนึงมีความสุข ในแบบของเขาไป ยินดีด้วยนะคะ
^^ จากใจ

2-01-2014 13:39pm.
..บางครั้งชีวิตเราก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ แต่ถ้าเรายังยิ้มให้กันได้ ยังห่วงซึ่งกันและกันบ้าง ยังนึกถึงคืนวันดีดีในบางเวลา..ฉันถือว่านั่นเป็นอะไรที่เยี่ยมมากแล้ว
แม้บางอย่างในชีวิตเราอาจไม่ได้ทำให้เราได้เจอกันอย่างเช่นเคยก็ตาม เราคงไม่จำเป็นต้องพูดหรือคุยกันทุกวันเหมือนเช่นเดิม แค่ต่างคนรับรู้จากสายลมแสงแดดจากเมฆจากท้องฟ้าจากดวงดาวในคืนบางคืน ว่าเคยมีคนดีดีผ่านเข้ามาในชีวิตเรา เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว..

หวังว่าคุณคงสบายดี :-)

15-01-2014 01:44am.
เริ่มวันใหม่.. ที่จู่น้ำตาก็ไหลออกมา อาจเพราะเพลงที่ฟังดนตรีมันจับใจ ชวนให้วันคืนเก่าๆย้อนกลับมา อาจเป็นเพราะน้อยใจหรืออาจเพราะเราไปให้ค่ากับคนที่เป็นคนอื่นไปแล้ว
ผ่านมานานแล้วนะ.. ลึกๆ มันก็ยังไม่ลืม อาจมีคำถามว่าทำไม เพราะอะไร ทำได้อย่างไร ทำได้ไง
แต่ก็เท่านั้น ไม่มีคำตอบ ไม่มีเสียงเรียกเข้า ไม่มีสัญญาณตอบรักหรือคิดถึง เพราะไม่มีคนๆนั้นอีกแล้วในโลกของเรา
เช่นเดียวกัน เราก็ไม่มีชีวิตอยู่แล้วเหมือนกัน..ในโลกของเขา
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าใจยากที่สุดในโลก คงไม่เกินจริงกว่านั้นสักเท่าไร

01/02/2014, 3:57pm.

สวัสดีเริ่มต้นเดือนมีนาคมของปีนี้แล้วสินะ ทุกสิ่งยังคงดำเนินต่อไป บางสิ่งก็ยังหมุนผ่านเวียนไป เราต่างเติบโตด้วยการกระทำของเราในอดีต และอาจเปลี่ยนไปจากการที่ได้เคยผ่านพบใครบางคน ฉันเปลี่ยนไปจากเดิม ไม่สิ เรียกว่ากลับมาเป็นตัวเองที่โตขึ้นกว่าเดิม เข้าใจมากขึ้นว่าคนเราอยู่อย่างสุขสงบนั้นไม่ได้มาจากปัจจัยภายนอก หากเป็นสิ่งที่อยู่ข้างในของเรา
อยู่ได้ด้วยตัวคนเดียวแล้วยังมีความสุขเนี่ย สุดยอดแล้ว คิดเข้าข้างตัวเองมากมายว่าทำได้ดี (อิอิ)
ยอมรับว่ายังนึกถึงบ้าง เป็นบางครั้ง.. แต่ถ้าจะให้กลับไป ไม่มีทาง! 55555

who knows - ขอโทษนะ

28/9/2013 (18:42)

เมื่อใครคนนึงเดินจากคุณไป ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม
...
สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วดีเสมอ
...
28 กันยายน 2556 เวลา 22:34น.

ขอโทษ บทที่ 1

ถึงคุณที่อยู่ห่างไกล

เวลาผ่านไปเดือนครึ่งแล้วนะที่เราจากกัน คงจะมีแต่ฉันที่คอยนับวันนับคืนอยู่อย่างนี้ เพราะแต่ละวันที่ผ่านไป นั่นหมายถึงก้าวของความเข้มแข็งที่เพิ่มมากขึ้น และความทรงจำ ความเสียใจที่ค่อยๆ เบาบางลงทุกวัน แม้มีบางครั้งอาจจะยังหนักอึ้งในใจ ยังเผลอมีน้ำตา แต่ฉันก็หวังให้มันผ่านไป ไม่ใช่ว่าอยากอ่อนไหว พร่ำเพ้อกับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว จบไปแล้ว..
บางสิ่งก็ไม่ใช่จะลืมเลือนกันไปง่ายๆ แม้คุณจะลืมไปนานแล้วก็ตาม
วันพรุ่งนี้ที่ไม่มีฉันนั้น.. สำหรับใครบางคนคงไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว
ความเจ็บปวดที่ยังคงตามมาดูแลไม่ห่าง คงกลัวเราจะเหงา นั่นเป็นเพราะใจเราวางไม่ลง..
หรือบางทีฉันเองที่ไม่ยอมวางเอง

...
..ขอโทษนะ
ขอโทษในสิ่งที่อาจทำร้ายความรู้สึกคุณโดยไม่ได้ตั้งใจ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร
ขอโทษนะ

...
29.09.2013 (13:18น.)

ขอบคุณนะ บทที่ 2

...ความกลัวที่ถูกเก็บไว้
ยังจำตอนที่เราเดินทางไปต่างจังหวัดด้วยกันครั้งแรกได้ไหม
...คืนนั้นเราหาที่พักกันอย่างฉุกละหุกเพราะไม่ได้วางแผนเอาไว้
การเดินทางมาทำงานพ่วงด้วยพาฉันมาพักผ่อน ยังห่วงกันและกันว่าจะรอดไหม ที่พักแต่ละคืนก็หาเอาคืนต่อคืน เหมือนกับที่กิน แต่คุณก็ยังพยายามจนไปเจอที่กินอาหารทะเลอร่อยๆร้านริมทะเลที่ปราณบุรีได้
ถนนต่างจังหวัดในพื้นที่ไม่คุ้นเคย แสงไฟข้างทางสลัวจนแทบมองไม่เห็นทาง ฝนฟ้าที่ตกกระหน่ำลงมาเป็นพักๆ บางครั้งทำเอาไฟดับไปทั้งหมู่บ้านที่ผ่าน
เราขับวกไปวนมาจนหาทางออกกันจนเจอ แสงไฟแรกทำให้ใจอบอุ่นขึ้นอย่างที่บรรยากาศในรถให้ไม่ได้
คุณกลัวแต่ก็ยังเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพื่อไม่ให้ฉันที่นั่งอยู่ข้างๆ กลัวไปมากกว่า..
ขอบคุณนะ

และขอโทษที่จริงๆ แล้วฉันเห็นความกังวลในแววตานั้น แต่ไม่อาจช่วยอะไรคุณได้เลย
ขอโทษนะ...
...

2.12.2013 (10:47น.)
ขอโทษนะ บทที่ 3

ขี้เกียจนับว่าผ่านมากี่เดือนแล้ว เพราะไม่รู้สึกอยากร้องไห้หรือเสียใจอีกแล้ว
ขอบคุณที่ทำให้ฉันกลายเป็นคนแปลกหน้าไปสำหรับคุณในชั่วข้ามคืน
ขอโทษ ถ้าวันนึงคุณก็จะกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับใครบางคนเช่นกัน..
ขอโทษเพราะฉันอยากให้คุณมีความสุขจริงๆ
:)

22.12.2013 12:27pm.
นิสัยเดิมกลับมา คำพูดที่รุว่าทำให้คนฟังรุสึกไม่ดี เราเองก็ไม่เปลี่ยนไปเลยจิงๆ

ไม่ต่างกัน

รู้ไหมว่าไม่ต่างกัน ยังไง..
บางอย่างที่ไม่อาจมองเห็นด้วยตา แต่เรากลับรู้สึกได้ แล้วสิ่งที่ตามมามันทำให้เกิดอาการแปลกๆ ที่ข้างในอกข้างซ้ายอย่างแรงๆ ฉันกำลังสันนิษฐานว่ามาจากการดื่มด่ำกับกาแฟรสเข้มทุกวันซะล่ะม้างง.. อย่าคิดมากเลย แต่มันก้ออดยิ้มคนเดียวไม่ได้แฮะ ฉันก็คิดว่า เฮ้อออ.. เพราะเพลงที่ฟังซ้ำๆ อยู่นี่ต่างหาก ไม่ใช่เป็นเพราะรอยยิ้มของใครเลย จริงๆ นะ

..
รู้ไหมว่ามันต่างกัน..
การไม่คาดหวังกับอะไร แต่ได้เก็บสิ่งเล็กๆ น้อยๆ จากสิ่งที่พบเจอทุกวันมาเป็นความสุขเล็กที่เรามองเห็นได้คนเดียวเนี่ยมันเป็นความรู้สึกที่บางครั้งไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ แล้วความสุขเล็กๆ นี้มันทำให้เรามองดูท้องฟ้าต่างไปจากเดิม ขนาดสองข้างทางที่เดินทางประจำยังไม่เหมือนเดิมเลย วิเศษไปเลยใช่ไหม.. ชีวิตนี่ดีจริงๆ นะ (^_^)

รู้สึกว่า.. คงต่างกันเล็กน้อย 555

ข้อความที่ไม่มีวันส่งถึง

...1 เดือนผ่านไป
นี่อาจเป็นช่วงเวลาพอเหมาะพอดีสำหรับเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ และเป็นการพักวาง ในหลายๆ อย่างที่ผ่านเข้ามาก่อนหน้านี้ได้อย่างเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ เหงาบ้างเล็กน้อยถึงปานกลางแต่เศร้าน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด สิ่งที่หนักหนาที่สุดของปีนี้กำลังจะเป็นแค่รอยน้ำตาที่จางลงช้าๆ ความทรงจำที่ไม่น่าจดจำที่คนหนึ่งคนทิ้งไว้ให้ กำลังจะเลือนลางหายไปทุกทีๆ นี่ล่ะมั้งที่หลายคนพูดว่า เวลา..จะช่วยรักษาทุกอย่าง
...
ฉันลบร่องรอยของใครหนึ่งคนออกไปจนหมด คิดว่าหมด.. แต่ก็ยังมีหลงเหลือไว้บ้าง ให้พอได้จดจำว่าเคยมีอยู่.. อีกเหตุผลก็คือมันไม่มีความรู้สึกรู้สาอะไรแล้ว นอกจากเป็นเพียงช่วงเวลาของชีวิตที่เราได้ผ่านมาเท่านั้น
พอนึกๆย้อนไปเห็นตัวเองในเวลานั้น ช่างเหมือนคนกำลังจมน้ำ แต่ละวันผ่านไปๆ จากวันเป็นสัปดาห์ จาก1สัปดาห์เป็น2 และ3 และจนครบเดือน ช่างน่าแปลกใจระคนดีใจ ว่าเอ..นี่ฉันยังอยู่มาได้ และยังดีขึ้นทุกวันๆ จริงนะนี่
...
ถ้าในช่วงแรกๆ ได้ฟัง Travis เพลงนี้ คงได้อีกความรู้สึก แต่พอมาฟังตอนนี้กลับยิ้มออกมาได้ และยังซึ้งไปกะเนื้อร้องได้มากกว่าตอนได้ฟังเพลงนี้ครั้งแรกอีกตะหาก ต้องโทษประสบการณ์แล้วล่ะงานนี้
...
ความรู้สึกที่ส่งผ่านตัวอักษรออกไป เราไม่รู้ว่าจะถึงใครคนนึงหรือไม่ ที่เรารู้คือ..เราทำดีที่สุดและพยายามอย่างที่สุดแล้วเพื่อใครคนนั้น ถ้ามันจะไม่มีค่าในสายตาเขาเลยในวันนี้ หรืออาจตลอดไป นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกแล้ว
...
เพราะวันนี้มีใจฉันอยู่ ณ ตรงนี้ ที่จะทำทุกๆ วันให้เป็นวันดีดี ให้เป็นตัวเราได้มากกว่าที่เราเคยเป็น...
...
หน้าที่ของเธอคือเดินเข้ามาสอนเรื่องความรัก(ตัวเอง)ให้ฉัน เมื่อจบบทเรียนเธอก็แค่เดินจากไป ในส่วนที่เหลือจากนี้ฉันจึงทำได้เพียงอยู่กับบทเรียน และทบทวนมันอย่างตั้งใจ
ฉันเห็นแสงแห่งความหวังส่องประกายมาแต่ไกล
หวังว่าเธอคงสบายดี...

...It's good to know that you are doing well
 It's good to know that you all know I'm hurting
 It's good to know I'm feeling not so well
 Because my inside is outside
 My right side's on the left side
 Cause I'm writing to reach you now but
 I might never reach you
 Only want to teach you
 About you
 But that's not you
 And you know it's true
 But that won't do..
 And you know it's you
 I'm talking to...
(Travis, Writing to reach you)