ไม่ต่างกัน

รู้ไหมว่าไม่ต่างกัน ยังไง..
บางอย่างที่ไม่อาจมองเห็นด้วยตา แต่เรากลับรู้สึกได้ แล้วสิ่งที่ตามมามันทำให้เกิดอาการแปลกๆ ที่ข้างในอกข้างซ้ายอย่างแรงๆ ฉันกำลังสันนิษฐานว่ามาจากการดื่มด่ำกับกาแฟรสเข้มทุกวันซะล่ะม้างง.. อย่าคิดมากเลย แต่มันก้ออดยิ้มคนเดียวไม่ได้แฮะ ฉันก็คิดว่า เฮ้อออ.. เพราะเพลงที่ฟังซ้ำๆ อยู่นี่ต่างหาก ไม่ใช่เป็นเพราะรอยยิ้มของใครเลย จริงๆ นะ

..
รู้ไหมว่ามันต่างกัน..
การไม่คาดหวังกับอะไร แต่ได้เก็บสิ่งเล็กๆ น้อยๆ จากสิ่งที่พบเจอทุกวันมาเป็นความสุขเล็กที่เรามองเห็นได้คนเดียวเนี่ยมันเป็นความรู้สึกที่บางครั้งไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ แล้วความสุขเล็กๆ นี้มันทำให้เรามองดูท้องฟ้าต่างไปจากเดิม ขนาดสองข้างทางที่เดินทางประจำยังไม่เหมือนเดิมเลย วิเศษไปเลยใช่ไหม.. ชีวิตนี่ดีจริงๆ นะ (^_^)

รู้สึกว่า.. คงต่างกันเล็กน้อย 555