ความบกพร่องของเวลา

"...ถึงอาโออิที่อยู่ห่างไกลในมิลาน

ตอนนี้ผมมีชีวิตที่โดดเดี่ยวเรียบร้อยแล้ว

จาก จุนเซย์ ..”

คำลงท้ายจากจดหมายของจุนเซย์ที่เขียนถึงอาโออิ เป็นตอนหนึ่งในภาพยนตร์เรื่อง Calmi Cuori Appassionati ที่ทำให้เรารู้เรื่องราวความรักของคนสองคนจากจุดเริ่มต้นจนกลายเป็นความผูกพัน และคำสัญญาที่ไม่ได้ถูกกลืนหายไปกับวันเวลาที่ผ่านไป ภาพยนตร์เรื่องนี้ดัดแปลงมาจากนิยายชื่อดังของญี่ปุ่นที่แปลเป็นภาษไทยโดยสำนักพิมพ์ Bliss ในชื่อ"Blu" (ในมุมมองของผู้ชาย) และ "Rosso" (ในสายตาของผู้หญิง) ฉันได้อ่านในรูปแบบหนังสือก่อน ส่วนตัวจะชอบเล่ม Blu มากที่สุด เพราะอ่านแล้วได้แง่คิดและรู้ในอีกหนึ่งมุมมองของผู้ชาย ซึ่งมีพัฒนาการทั้งในการดำเนินชีวิต ความคิด และการตัดสินใจท่ามกลางความคลาดเคลื่อนของกาลเวลา ฉันได้หยิบภาพยนตร์เรื่องนี้มาดูโดยไม่ได้ตั้งใจ อาจเพราะซื้อมาเก็บไว้ได้ตั้ง 2 ปี หรือจะเป็นเพราะคิดถึงหน้าพระเอกเรื่องนี้ที่ห่างหายไปนาน ความเนิบช้าของการดำเนินเรื่องดูจะเป็นเสน่ห์ของเรื่องนี้ ซึ่งเข้ากันกับบรรยากาศและโลเกชั่นของเรื่องที่ใช้เมืองเก่าในประเทศอิตาลีอย่างฟลอเรนซ์เป็นธีมหลัก เพลงประกอบของหนังนอกจากเพลงบรรเลงอันไพเราะและเป็นสิ่งที่เชื่อมความรู้สึกของคนสองคนเข้าไว้ด้วยกันแล้ว ยังมีเพลงของ Enya "Wild Child" เป็นอีกเพลงที่เป็นตัวเอกของเรื่องนี้ ฟังแล้วรู้สึกดี แต่ที่จริงฉันคงซึ้งกับรอยยิ้มของจุนเซย์ตอนจบเรื่องมากกว่า...เพราะนั่นเหมือนเป็นคำตอบของทุกคำถาม ทุกสิ่งถูกถ่ายทอดออกมาผ่านทางสายตา ความสุขอยู่ไม่ไกลจากตัวเรา บางครั้งอาจต้องอาศัยเวลา ถ้าคำสัญญาเป็นสิ่งที่เราต่างยึดมั่น ความรักเป็นสิ่งที่เราเชื่อมั่นและศรัทธา ความบกพร่องของเวลาก็เป็นเพียงบททดสอบ สิ่งที่เราทำได้ง่ายๆ เพียงยอมรับและก้าวไปพร้อมกับมันก็เท่านั้นเอง

"...Let the rain fall down

Everywhere around you

Give into it now

Let the day surround you

You don't need a reason

Let the rain go on and on

...Every summer sun

Every winter evening

Every spring to come

Every autumn leaving

You don't need a reason

Let it all go on and on..."