...ในวันๆนึงฉันมักจะทำแต่สิ่งที่ไร้สาระในสายตาผู้อื่น ทว่าพอมาคิดๆ ดูฉันก็ไม่ได้รู้สึกผิดหรือหงุดหงิดตัวเองที่เป็นอย่างนี้เลยสักที ก็ฉันเป็นคนแบบนี้เองเลยรู้สึกยิ้มได้แม้แค่ได้มองดอกไม้ในกระถางที่ใกล้สิ้นใจแล้ว แต่จะยิ้มได้มากกว่านั้นถ้าได้เห็นเค้าค่อยๆ ผลิดอกออกใบมากกว่าเดิมอ่ะนะ เพราะเมื่อถึงเวลานั้นฉันรู้ว่าเค้าก็คล้ายจะยิ้มตอบกลับมาที่ฉันเช่นกัน...
วันก่อนจู่ๆ ในหัวก็ลิสต์บรรดาหนังรักโรแมนติค-ตลกที่เคยดูขึ้นมา แล้วก็นึกถึงเรี่องนี้ About A Boy อีกทั้งยังหยิบเอาเวอร์ชั่นหนังสือมาอ่านซ้ำ สนุกและให้แง่คิดดีมากๆ เข้าใจถึงหัวอกคนที่มีชีวิตอย่างไร้แก่นสาร ทั้งยังซาบซึ้งปนฮากับความไร้เดียงสาแบบแก่แดดของเจ้าหนูมาร์คัสอีกด้วย เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ ชอบนักเขียนคนนี้ "nick hornby" เขาช่างสรรค์ปันแต่งเรื่องได้น่ารักน่าหยิก หลายเรื่องที่ได้อ่านมักสะท้อนสภาพสังคมของชนชั้นกลางที่ใช้ชีวิตในเมืองของอังกฤษ ทั้งยังเสียดสีประชดประชันสังคมเมืองใหญ่ได้อย่างขำกลิ้ง ชอบตรงที่เขามักใช้เพลงในแต่ละยุคสมัยเป็นสื่อกลางในการบอกเล่าและดำเนินเรื่องราวในนวนิยายไปด้วยอย่างกลมกลืน ^.^ ชอบเพลงประกอบของภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วยนะเพราะดี
ฝนยังตกทุกวัน...
No comments:
Post a Comment